Poesia in dialetto cremonese . Scoola di Franco Guindani

Una bella poesia in dialetto cremonese del maestro Franco Guindani

El par mìia véera ma iè àn

che la scoola la va avanti

an sènsa de me, modestia a parte.

Adès sun ché che ‘nbròi el tèemp,

e ripèensi quai volti a chel che ghè pasàat,

cun na quàal voia, a volti, de ricuminciàa,

almeno el prim dè, dòpu magari basta.

Me màanca el ritruvàase,

el ciciaràa, el bruntulàa, el rabìise,

magari el malignàa quai vòolti.

In funt in funt me manca anca i putéi,

quai vòolti, quand i’éera bòon.

Me màanca chèi facìin davanti,

anca i testòon, i lavatìif sa voorum,

che se pol mìia, ala fìin fàa a méno

de vurìighe a töti en pòo de bèen.

Me màanca el presentàame töti li matìni,

el ritruvàa i coléeghi, el dìighe ciau,

el cundividèer penséer, preucupasiòon,

li ròbi beli e pò li delusiòon,

el sentìise vesìin en dei mumèent

che se pool mia pö desmentegàa.

I’an iè pasàat de frèsa.

El me par iéer el me prim dè de scoola:

ghìivi vint’an pensèe!

Na prima de Cremuna,

töti mascìin, trenta o pusèe.

E me, pusèe putél de lùur in més ai maestròon,

dit sensa malìisia, in senso bòon,

mé sìivi gnàan sa fàa, fin che’n maester

cun en pòo de cumpasiòon

el ma dit de cumpràa na guida,

en libèr cun en qual sugerimèent.

Me sòo sentìit rinàser e cusè so ‘ndat avanti.

Da alùura ogni an l’è semper stat el prim,

e gòo ricuminciàat sèmper cun voia

de fàa vergùt de noof, de diferèent, de bèl.

Ripèensi spès a tanti ròbi

che gòo mia capìit alùura, che forse gòo sbagliàat,

a erùur che forse a quaidöon i ghe custàat.

El va avanti el muund,

i fioi i diventa gràand.

Me speri sulamèent che i me regàs d’en tèemp

i pensi a me quai volti, cun en po de sentimèent,

e i dìsa anca apèna per en mumèent:

- L’era el me maestèer, cun luu suntum stat bèen.