Stradivàari e pò pö e Uciàade söl Póo poesie in dialetto cremonese

La prima è stata composta quando ancora non c’era il monumento. L’altra dalla motovave Stradivari viaggando sul PO

Stradivàari e pò pö!

STRADIVÁARI: En “génio” che gh’àa unuràat Cremùna!

Se sa mìia quàan ‘l è nàat, però se sa quàan ‘l è partìit

A Cremùna ‘l gh’àa lauràat e quàazi nuvantàan vivìit

Düzèent-cinquàantàn dòpo d’i gràan festegiamèent

Töti i se incurzìit che ‘l éera na gràan mèent

STRADIVÁARI: Gióovin de marengòon, dò mujéer e ööndes fióoi!

‘L è vegnìit da la gavéta, el fìiva ‘l gióovin de marengòon

Diventàat intajadùur e de la “sgòorbia” en gràan campiòon

Na vìita tribülàada cun ööndes fióoi e do mujéer

Ghe ‘n éera pròpia a sèe per méter sö en cantéer

STRADIVÁARI: I sóo maèester, ‘l inzègn el sóo caràter!

A scóola de bòon maèester: Càpra, Amàati e àan Guarnéer

El gh’àa mìs töt ‘l inzègn per imparàa ‘l mestéer

I dizìiva che ‘l só caràter ‘l éera düür e malmustùus

Però a i viuléen che’l fìiva el gh’àa dàt na bèla vùus

STRADIVÁARI: Trezèent àn fa navigadùur de’l Póo!

El segréet d’i só viuléen ‘l éera ‘l lègn, culùur e sòon

Lègn che rivàava da’l Trentéen, zó da Póo, cun i barcòon

Cun i òpi rùa gh’éera abéete e sàles stagiunàat

Che’l cüràava me’n pütél per dàaghe ànima e fiàat

STRADIVÁARI: Curiùus me na betònega per imparàa e inventàa!

El rìsol de’l mànech a’l viuléen fàt a lümàaga

Na càsa “armònica” cun en rimbóomp che pàaga

I culùur ricavàat cun la pùulver de radìis òcra-scüüra

El sòon ghe la dìiva la magìa de la so bravüüra

STRADIVÁARI: Nisöön a’l móond gh’à cupiàat i so viuléen!

El gh’àa fàt sées-cèent viuléen, ògnöön vàal en miliàart

Per töti i viulinìisti sunàal ‘l è sèen en gràan traguàart

Nisöön a’l móond gh’è màai stàat bòon gnàan de cupiàal

E chéesto ‘l dìis töt chèl che ‘n “génio” el vàal

STRADIVÁARI: In cità gh’è gnàan el monumèent!

Töti i na pàarla, gh’è stìma, ‘l è töt en vantamèent

E püür, la so Cremùna, ‘l è sèensa monumèent

De ritàt i n’àa truàat pròpia gnàan öön

Cuzé, in giardéen, gh’è restàat la “stéela” de’l Cumöön

Uciàade söl Póo

Vóot scudìite la vója de vardàa ‘l nòoster fiöm?

Và ‘n sö la “Stradivàari” cun en bèl canuciàal

de’l lóonch e de’l làarch te pódet vardàal.

Per ògni so cüürva gh’è ‘n bèl quadrèt nóof.

Le piàante, ‘l èerba, la sàbia töt càambia culùur

de ciàar póol cupiàai i nòoster pitùur.

Culùur sèemper vìif che te sgüüra la vìista.

El rùs, ‘l araciòon, el gialdìin, vèert de mèenta

e töt se cunfóont cun l’àaqua lüzèenta.

Àan l’àaqua de Póo ‘l è mìia sèen precìiza.

‘L è grìiza, blüet, verdezìna, ciàara fìn celestìna

cu’i piòp che se spécia là in fóont, pàar ch’i se nìna.

Te dèet quàai uciàada che fa strèenzer el cóor.

Quàan te vèdet i fòs che pòorta dèenter el giüüs

lé apróof gh’è töt tüürbi e na s’ciöma che lüüs.

In sö le rìive e le piàante gh’è uzéi che svulàsa.

Se capìs che jè füürbi a s’chivàa viasóole e penéi

lùur i gh’àa l’ùurma d’i caciadùur de uzéi.

Se vèet tàanta gèent che réma e che péesca.

J è cun la càna ch’i spéta ‘l pès a bucàa

sünò cun le bàarche ch’i và de ragàta a remàa.

Se tróoa le “dràaghe” che rüüga e che càava la gèra.

Te suvéen i geróoi de vécia memòoria

de lùur in sö’l Póo gh’è töta na stòoria.

Gh’è àan quàai türbìne che tìira sö l’àaqua.

La véen duperàada a d’aquàa la campàgna

quàan va söte j anàade ‘l è tàa’me la màna.

Desùura de j àarzen se sguàarna ‘l paesàc töt nustràan.

Se slöma le tùr de le céeze de frasiòon e paées

e i téc d’i castéi dùa ghe stìiva i marchées.

El tramóont in sö’l Pòo? Na viziòon pö che bèla.

De ‘l arcobaléeno i culùur, püsèe in gràant, sparpajàat

cu’l sùul sóta l’àaqua, de’l lóonch, rùs brüzàat.

Stàaghe sö’l Pòo, el te piazarà sèen de pö.

Bèl tàant el nòst fiöm, àan quàan l’è s’cióonf e rabìit

l’è na “risùursa Padàana” che gh’àa mìia àalter sìit.