Nustalgìa di Franco Guindani

Nustalgìa di Franco Guindani
Te ricòordet quant endàaum, in ciòp, en so la stràada scùura in mésa ai càamp?

Te ricòordet quant endàaum, in ciòp,
en so la stràada scùura in mésa ai càamp?
Ridìivum e schersàavum cuntèent d’éser insèma,
d’éser règàs, sèensa penséer.
Ridìivum per en niéent,
cantàaum, en pòo da ciùc quai vòolti,
li cansòon véci che ne strensìiva el coor.
Li vùus li se ‘mpienìiva de pasiòon,
e li vulàava in ciéel fin ala löna,
che ne vardàava, ali stéli,
che vardàavum sèensa fàa parìi.
Se scultàavum e se sentivum bèen,
cuntèent d’éser amìis, d’éser insèma,
d’éser regàs, dèe vìighe amò de ‘ncuminciàa.

Quanti an ghe pasàat!
La strada lè amò là,
ma adès l’è töta iluminàada,
la pàar mia pö gnàan chèla,
e i’ ustari ‘ndua se fermàavum
li ghè mia pö, i àa saràadi.
Anca nòon se sum dispèers
cuma uselìin che vùla ià dal gnàal.
Però lè asèe vedìise, incuntràase,
l’è asèe na cansòon per ricurdàa
li vùus, li faci de töti i nòst cumpàgn,
per ritruàase töti, a öon a öon,
anca chèi che vedum pö, che na lasàat;
e sèentum amò, cun la stèsa emusiòon
la vòia , la cuntentèsa de stàa insèma,
e ne rincrès en pòo del tèemp pasàat,
de li cansòon, dei giooc, dei schèers,
de tanti séeri sèensa pènséer,
qunt sìium cuntèent apèena d’insìighe,
d’éser insèma, de vurìise bèen.

Franco Guindani